हंसाचा चारा । न इच्छिसी वायस ।
आणि मेल्या मांस । भक्षितील त्याचे ॥1॥
नागसरीचें सूख दिवडा केविं कळावे ।
उंदीरचि गिळावे । त्याणें पैं गा ॥2॥
अग्निमाजी सती । एकलीच जळे ।
आणि पहावया मिळे । सकळ जन ॥3॥
तैसा कोणी न झोंबे । साधूच्या आनंदा ।
आणिक करावया निंदा । कित्येक मिळती ॥4॥
सोहिरा म्हणे यांत आमुचें काय गेलें ।
तुमचेचिं केलें पावाल तुम्ही ॥5॥
आणि मेल्या मांस । भक्षितील त्याचे ॥1॥
नागसरीचें सूख दिवडा केविं कळावे ।
उंदीरचि गिळावे । त्याणें पैं गा ॥2॥
अग्निमाजी सती । एकलीच जळे ।
आणि पहावया मिळे । सकळ जन ॥3॥
तैसा कोणी न झोंबे । साधूच्या आनंदा ।
आणिक करावया निंदा । कित्येक मिळती ॥4॥
सोहिरा म्हणे यांत आमुचें काय गेलें ।
तुमचेचिं केलें पावाल तुम्ही ॥5॥